• Ogrody zoologiczne i botaniczne na Florydzie Środkowej
• Parki lokalne
  • Park Fort Mellon
  • Paw Park Sanford
  • Park w Parku
• Centrum sztuki widowiskowej Wayne Densch
• Żyje po pięciu (drugi czwartek każdego miesiąca w centrum miasta)
• Muzeum Sanforda
• Floryda Środkowa Soapbox Derby
• Stadion Historic Sanford Memorial
• Teatr West End

Ratusz w Mieście, 2017

Miejski szlak RiverWalk to szlak rowerowy/piechotny, który zakończono w 2004 r. 10-metrowy, wybrukowany chodnik rozciąga się na odległość kilku mil w centrum Sanford wzdłuż nabrzeża jeziora Monroe. Etap 2, który dodaje ponad 3000 stóp do szlaku, zakończył się w 2014 r. Oczekuje się, że faza 3 zostanie zakończona do 2020 r.

Miasto ukończyło wielomilionowe uliczki na 1. ulicy i Sanford Avenue w swoim historycznym centrum, wykorzystując ceglane chodniki, tworząc szersze chodniki, dodając drzewa, kwiaty i ławki.

Sanford jest podłączony do kolei SunRail na Florydzie, przy stacji 2 mil od centrum.

Aby wesprzeć inicjatywy ekologiczne, Sanford dodał pięć stacji ładowania samochodów elektrycznych. Miasto proponuje zastąpić żarówki lampami LED.

W 2012 r. miasto uruchomiło inicjatywę "Imagine Sanford", w której wzywa się mieszkańców Sanford do zaangażowania się w planowanie przestrzenne miasta poprzez zgłaszanie i głosowanie nad pomysłami ulepszeń za pośrednictwem strony internetowej Imagine Sanford. W 2012 r. miasto Sanford uruchomiło również nową stronę internetową rządu miasta.

Wczesna historia

Majaca lub Jororo Indians zamieszkiwali wybrzeża jeziora Monroe w czasie kontaktu z Europą. Jednak do 1760 roku wojna i choroby zdziesiątkowały plemię, które zostanie zastąpione przez Indian Seminole. Floryda została nabyta przez Stany Zjednoczone z Hiszpanii w 1821 r., ale Wojny Seminole opóźniłyby osiedlenie się. W 1835 r. Seminoles spalił port Palatka na rzece St. Johns, a następnie główną tętnicę na Florydę Środkową od wschodniego wybrzeża. W rezultacie w górnej części rzeki, na południowej stronie jeziora Monroe, w pobliżu punktu handlowego, utworzono garnizon wojskowy. Zwany Camp Monroe, 8 lutego 1837 r. zaatakowano piwo z klocków. Zostałby wzmocniony i nazwany Fort Mellon na cześć kapitana Charlesa Mellona, jedynego amerykańskiego wypadku.

Jezioro Monroe, około 1912

Generał Zachary Taylor zbudował drogę łączącą łańcuch obronny od jeziora Monroe do Fort Brooke (obecnie Tampa). Miasto Mellonville zostało założone wokół Fort Mellon w 1842 roku przez Daniela Stewarta. W 1845 r. Floryda stała się państwem amerykańskim, a Mellonville stała się siedzibą hrabstwa Orange, wcześniej nazywanego hrabstwem Mosquito, z siedzibą w hrabstwie nad jeziorem Enterprise. Posadzono gaje pomarańczowe, przy czym pierwszy zakład pakujący owoce zbudowano w 1869 r. W 1870 r. "Generał" Henry Shelton Sanford kupił 12.548 akrów (50.78 km²) na zachód od Mellonville i wyłonił wspólnotę Sanford. Wierząc, że stanie się centrum transportowym, nazwał je "Miasto bramy na południową Florydę".

Kilka grup Szwedów zostało przywiezionych jako zacierani słudzy, aby wykonać przełomową pracę polegającą na założeniu nowego miasta i oczyszczeniu podzwrotnikowej dziczy przed utworzeniem imperium cytrusowego, przybywającego statkiem parowym w 1871 r. Założony w 1877 r., zamieszkały przez 100 osób, Sanford wchłonął Mellonville w 1883 r. Kolej Południowo-Florydowa prowadziła linię od Sanford do Tampa, a później linia kolejowa Jacksonville, Tampa i Key West Railway biegła do Jacksonville, a obszar stał się największym załadowcą pomarańczy na świecie. Przyjazd parowcem w kwietniu 1883 r., prezydent Chester A. Arthur wyjechał na tydzień w Sanford House, hotel położony nad jeziorem, zbudowany w 1875 r. i rozszerzony w 1882 r.

W 1887 r. miasto doświadczyło niszczycielskiego pożaru, po którym w przyszłym roku nastąpiła ogólnopaństwowa epidemia żółtej gorączki. Kiedy Wielki Zamrożenie w latach 1894 i 1895 zniszczył przemysł cytrusowy, rolnicy zdywersyfikowali uprawy warzyw również. Celery została posadzona po raz pierwszy w 1896 r., a z powodu Sanforda nazywa się "Celery City".

1 grudnia 1891 r. kupiec William Clark i zarejestrowali wyborców z Ameryki Afrykańskiej w Goldsboro, który został założony jako miasto na południowy zachód od Sanford.

W 1878 r. pani Henry Sanford stworzyła pierwszą bibliotekę do użytku publicznego w Sanford. Pokój był wyposażony w kilka książek i płatnego bibliotekarza. Biblioteka początkowa nie powiodła się. W 1889 roku pani Thrasher i pani A.M. Delasy usiłowały ożywić projekt biblioteczny przy pomocy Klubu Środkowego, przewodnicząca, pani Brown zachęciła kobiety do rozpoczęcia wysiłków na rzecz gromadzenia funduszy. Postęp gromadzenia funduszy był powolny i sporadyczny.Biblioteka subskrypcji została założona w sklepie na First Street. Pani Duver była bibliotekarką w tym miejscu. Biblioteka później przeniosła się do Magnolia Avenue obok teatru w tym miejscu biblioteka była prowadzona przez wolontariuszy. Biblioteka rosła w tym miejscu, aż w 1914 roku przeniosła się do klubu Kobiet na Oak Avenue. Oficjalna Biblioteka Publiczna została zbudowana i otwarta w 1924 roku na 5. Ulicy. Ta biblioteka była wspierana przez miasto Sanford.

20 wiek

W 1911 r. wspólnota Sanford Heights wyjechała z Sanford z powodu niezgody na usługi komunalne świadczone przez Sanford. Doprowadziło to do obaw, że zdolność Sanforda do ekspansji będzie ograniczona przez otaczające miasta Goldsboro, Georgetown i Sanford Heights, a także jezioro Monroe na zachód. Przedstawiciel stanu Floryda i były burmistrz Sanford Forrest Lake kierowali pracami legislacyjnymi mającymi na celu ograniczenie zdolności Sanford Heights do włączenia, niezależnie od Sanford. Goldsboro był również celem w procesie aneksji w Forrest Lake, skłaniając przywódców Goldsboro do rozpoczęcia kampanii pisania listów do lokalnych gazet. W dniu 6 kwietnia 1911 r. rada miejska Sanford przyjęła rezolucję w sprawie załącznika Goldsboro, a w dniu 26 kwietnia 1911 r. ustawodawca Florydy uchwalił ustawę w sprawie Karty Sanford, rozwiązując kwestię włączenia Sanforda i Goldsboro oraz reorganizując Sanford jako miasto, które obejmowało Goldsboro w jego granicach.

W 1913 r. Sanford został siedzibą hrabstwa Seminole, utworzonego z hrabstwa Orange. Rolnictwo nadal dominowało w gospodarce do 1940 r., kiedy okazało się tańsze w uprawach produktów na południowej Florydzie, które nie zawierają przymrozków.

Lotnictwo morskie

W 1942 r. utworzono Naval Air Station Sanford, które prowadziło szkolenia operacyjne w Lockheed PV-1 Ventura, Lockheed PBO Hudson, Grumman F4F/General Motors FM-1 Wildcat i Grumman F6F Hellcat. Na szczycie w latach 1943-45 NAS Sanford zamieszkał w domu około 360 oficerów, 1500 wyłonionych mężczyzn i 150 WAVES oraz obejmował pomocnicze lotnisko na wschód niedaleko jeziora Harney, znane jako Outlying Field Osceola. Baza została zdezaktywowana i zredukowana do statusu opiekuna w 1946 r., ale została ponownie aktywowana w 1950 r. w odpowiedzi na wojnę koreańską i zimną wojnę. Powstał duży program budowy, w którym NAS Sanford rozwinął się jako Master Jet Base dla samolotów Douglas A-3 Skywarrior z siedzibą w samolotach lotniskowych, a następnie North American A-5A i RA-5C Vigilante. W szczytowym momencie w połowie lat 1960-tych baza znajdowała się w domu blisko 4000 personelu wojskowego, w tym uzupełnienie personelu stacji lotniczych, departament obsługi technicznej statku powietrznego, wydział marynarki wojennej, koszary morskie, zastępczy zespół powietrzny/zespół zastępczy floty dla RA-5C oraz dziewięć rozmieszczalnych oddziałów floty RA-5C, które rutynowo rozmieszczały się na pokładzie dużych lotnisk do Morza Śródziemnego i Pacyfiku. Ci ostatni byli mocno zaangażowani w działania bojowe podczas wojny w Wietnamie.

W wyniku rosnących kosztów wojny w Wietnamie i równoczesnych krajowych wydatków federalnych związanych z programami społecznymi prowadzonymi przez Wielkie Społeczeństwo Prezydenta Lyndona Johnsona, NAS Sanford był jedną z kilku państwowych instalacji wojskowych, których zamknięcie zostało stwierdzone przez Departament Obrony w 1967 r. W 1968 r. liczba operacji lotniczych uległa szybkiemu zmniejszeniu, ponieważ oddziały Reconnaissance Attack Wing ONE zostały przeniesione do dawnego Turnera AFB, nazwanego Naval Air Station Albany w Gruzji. Doprowadziło to do znacznego pogorszenia koniunktury gospodarczej w mieście Sanford i w hrabstwie Seminole, w wyniku czego odszedł cały personel wojskowy i jego rodziny. Lotnisko zostało przekazane do miasta Sanford za pośrednictwem quitclaim, którego decyzje podjęła Zarząd Głównych Usług (GSA) w 1969 r., zmieniono nazwę na port lotniczy Sanford i przekształcono w obiekt lotnictwa ogólnego. Następnie zmieniono nazwę regionalnego portu lotniczego Sanford, a następnie regionalnego portu lotniczego Floryda środkowa, port lotniczy rozpoczął świadczenie komercyjnych usług lotniczych w 1995 r. i został zmieniony na port lotniczy Orlando Sanford w następnym roku. Obecność marynarki wojennej jest upamiętniana na lotnisku przez dwóch historycznych markerów i Park Pamięci NAS Sanford, który został poświęcony w dniu Pamięci w maju 2003 r. i obejmuje odrestaurowany Vigilante RA-5C na kredyt udzielony przez Narodowe Muzeum Lotnictwa Morskiego, umieszczany na stałym wyświetlaczu przy wejściu do komercyjnego terminalu lotniczego.

Turystyka

Otwarcie Walt Disney World w październiku 1971 r. przeniosło gospodarkę Florydy Środkowej z dala od rolnictwa, instalacji wojskowych, przemysłu obronno-kosmicznego oraz programów kosmicznych NASA załogowych i bezzałogowych, a dalej w kierunku turystyki, przemysłu usługowego i rozwoju mieszkaniowego, którego centrum jest Orlando. Ale z powodu dawnej dominacji Sanforda jako centrum handlowego, miasto utrzymuje znaczną kolekcję starszych architektur komercyjnych i mieszkalnych, na ulicach zacienionych przez dęby żywe wisiały z hiszpańską mchą. Jego położenie nad jeziorem Monroe i dostęp do żeglownej drogi wodnej rzeki St. Johns sprawiły, że jest to dodatkowe centrum Florydy Środkowej dla licznych statków morskich, umożliwiając dostęp łodzi rekreacyjnych i statków handlowych do i z Oceanu Atlantyckiego i do Intracoastal Waterway przez Jacksonville i Mayport na północ.

Jackie Robinson

Stadion Historic Sanford Memorial Stadium jest stadionem baseballu położonym w Sanford na Florydzie. Ballpark położony jest na południe od jeziora Monroe na Mellonville Avenue, niecałą milę od Historic Downtown Sanford. Stadion znajduje się w pobliżu terenu starego Sanford Field, który został pierwotnie zbudowany w 1926 r. Nowy stadion został zbudowany w 1951 roku jako ośrodek szkoleniowy w Nowym Jorku. Na stadionach grało wiele gwiazd MLB, w tym Babe Ruth, Jackie Robinson, Willie Mays, Tim Raines i David Eckstein. Sanford Field jest miejscem, gdzie Jackie Robinson po raz pierwszy wybrał się na boisko w 1946 roku, aby grać w baseball jako członek zespołu AAA International League Team w Daytona Beach na Florydzie, który był partnerem z Montreal Royals.

21 wiek

Sanford był w wiadomościach w 2012 r. z powodu strzelaniny Trayvon Martina oraz działań podjętych przez policję Sanford.

Sanford znajduje się w północnym hrabstwie Seminole na 28°47′22″N 81°16′32″W / 28,789425°N 81,275624°W / 28,789425; -81.275624 . Według Biura Spisu Stanów Zjednoczonych całkowita powierzchnia miasta wynosi 26,5 mili kwadratowych (68,³ km²), 22,96 mili kwadratowych (59,47 km²), z czego 3,54 mili kwadratowych (9,7 km²) to woda. Sanford graniczy z Jeziorem Mary na południowy zachód i na północ z jeziorem Monroe i DeBary.

Od spisu ludności w 2010 r. w mieście mieszkało 53 570 osób. Gęstość zaludnienia wynosiła 2 333,4 mieszkańca na kilometr kwadratowy (6,043/km²). Było 23 061 mieszkań i 18 911 gospodarstw domowych. Średnia liczba osób na gospodarstwo domowe wynosiła 2,64.

Mediana dochodu gospodarstwa domowego w mieście wynosiła 43 470 dolarów. Dochód na mieszkańca dla miasta wynosił 20 588 dolarów. Około 18,5% populacji było poniżej progu ubóstwa.

Lotnictwo

Międzynarodowy Port Lotniczy Orlando Sanford (SFB) świadczy międzynarodowe i dojazdowe usługi lotnicze dla centralnej Florydy. Około 2,9 miliona pasażerów skorzystało z SFB w 2017 r.

Rower

Riverwalk Sanforda to kluczowa trasa rowerowa po jeziorze Monroe i przejeżdżająca przez centrum Sanford. Do 2020 r. połączy się on z większą siecią szlaków w ramach połączenia Wybrzeża Florydy z wybrzeżem Wybrzeża, łączącego zachodnie i wschodnie wybrzeża Florydy.

Autobus

Sanford ma wiele tras autobusowych Lynx obsługujących różne miejsca docelowe, w tym jego historyczne centrum, Seminole State College, Sanford Sunrail Station i jego centrum handlowe (Seminole Towne Center).

Kolej

Sanford to południowy koniec autopociągu Amtrak, który przewozi podróżnych na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego i ich pojazdy do Lorton w Wirginii, około 25 mil (40 km) na południe od Waszyngtonu, D.C. Najbliższe stacje Amtrak, tylko dla pasażerów, znajdują się w pobliskim parku zimowym, FL i Deland, FL.

SunRail, system kolei na Florydzie Centralnej, obsługuje miasto z nowej stacji przy State Road 46. Nowy trolejbus (trasa i rozkład jazdy) świadczy usługi między Sunrail a historycznym centrum miasta.

Drogi

Sanford jest w pobliżu północnego końca korytarza I-4 między Daytona Beach i Orlando. Droga 417 lub Floryda Środkowa GreeneWay rozpoczyna się w Sanford w Interstate 4 i tworzy wschodni Beltway wokół Orlando, kończąc na Walt Disney World.

Woda

Sanford był historycznie centrum transportu na Florydzie Centralnej jako port na rzece St. Johns. Dziś ma w centrum przystani, która zawiera darmowe odcinki dzienne dla łodzi odwiedzających centrum.

Szkolnictwo wyższe

Seminole State College

Szkoły wyższe

Crooms Academy of Information Technology
Szkoła średnia Seminole

Szkoły średnie

Szkoła średnia w Sanford

Milenijna Szkoła średnia

Szkoły podstawowe

Szkoła Podstawowa Midway

Szkoła Podstawowa Goldsboro

Szkoła Podstawowa Wicklow

Pine Crest

Szkoła Podstawowa Idyllwilde

Szkoła Podstawowa Bentley

Sanford jest obsługiwany przez Bibliotekę Północnego Oddziału Biblioteki Publicznej w hrabstwie Seminole. Znajduje się w 150 N. Palmetto Avenue, Sanford, Floryda 32771.

• Ray Armstrong, zawodowy piłkarz
• Czerwony fryzjer, oznajmiający sport
• Zinn Beck, były zawodowy baseball. Zinn Beck Field na stadionie w Sanford Memorial Stadium.
• Jeff Blake, zawodowy piłkarz
• Reggie Branch, zawodowy piłkarz
• Jim Courier, zawodowy tenisista
• David Eckstein, były zawodowy baseballista
• Rick Eckstein, trener baseballowy i harcerz
• Trinity Fatu, wrestler
• Elvira Garner, autorka i ilustrator
• Naomi Knight, tancerka, modelka i wrestlerka
• Tim Raines, zawodowy baseballista
• Bill Swaggerty, zawodowy baseballista
• George Zimmerman zastrzelił i zabił Trayvona Martina